برخی صاحب نظران معتقدند در بعضی مدارس تنها نمره ی خوب رتبه ی خوب و.مهم است و توجهی به علایق و استعداد های دانش اموزان نمی شود!  البته کاملا صحیح است

دانش اموز باید در کنار تحصیل و تربیت به علایق و توانایی اش توجه شود و مورد پرورش قرار بگیرد و سرکوب نشود.

درس و تحصیل مهم است اما قرار نیست که با تحصیل به خود و اطرافیان دانش اموز اسیبی برسد ،اگر درس خواندن باعث ار بین رفتن روح و جسم و توانایی های دانش اموز شود همان بهتر که نباشد . علم باید باعث پیشرفت ادمی شود نه پسرفت .

برای داشتن مدرسه ای شاد از تمامی مدیران و دبیران دلسوز زحمت کش مملکتمان می خواهم که از این پس به توانایی دانش اموزان جدا از نمره و معدل هم توجهی کنند و به ان ها در رشد استعدادشان کمک کنند.نگذاریم این جمله در تصویر زیر تحقق یابد.

معلمانی که نمی توانند حضور توانمد خود را در کلاس درس نمایش دهند از لحاظ انتقال فکر با دانش اموزان هماهنگ نیستند و برای پاسخ گویی به نیاز های دانش اموزان امادگی ندارند . معلم باید با توجه به هر گونه نقص در درک و دریافت دانش اموزان تلاش کند تا توانایی روش های جدید تدریس و گرداندن کلاس را در خود کشف کند .

یکی دیگر از مسائلی که باعث داشتن مدرسه ای شاد میشود غمگین نبودن دبیران است .اگر قرار باشد روح دانش اموز پرورش و رشد یابد باید این روند از روح معلم آغاز شود ،چنانچه روح معلم افسرده و ناتوان باشد شانس ناچیزی برای تقویت و مراقبت از روح دانش اموزان وجود خواهد داشت .

1)بها دادن به دانش آموزان پر تحرک ،کنجکاو و پرسشگر

2)توجه به وضع بهداشت مدرسه

3)توجه به نیاز های عاطفی ،روحی و روانی دانش آموزان

4)برگزاری مسابقات ورزشی ،مذهبی ،علمی در بین مدارس و بین دانش آموزان

5)بزگزاری نمایشگاه کتاب

6)دعوت افراد محبوب و موفق دانش آموزان برجسته مث هنرمندان و ورزشکاران

7)افزایش مدت زنگ های تفریح

8)برگزاری مسافرت ها و اردو های زیارتی -سیاحتی